Meeting Party ทุกศุกร์แรกของเดือน ณ iOffice หน้ากองบิน 41 เชียงใหม่

วันอาทิตย์ที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ไม่มีใครรรู้เลยว่า เขาคือ "นักไวโอลินระดับโลก"

 


เป็นเรื่องราว ที่เกิดขึ้น ในวันอันแสนหนาวยะเยือกเย็น เมื่อเดือน มกราคม ปี 2009   

 

    

นักดนตรีคนหนึ่ง   ยืนอยู่บริเวณทางเข้า สถานีรถไฟใต้ดิน
"L‘Enfant Plaza" ( วอชิงตัน ดี ซี )วอชิงตัน ดี ซีว



                  เขาเล่นดนตรีหลายเพลงนานถึง 45 นาที  



ขณะนั้น เป็นเวลา ประมาณ 8.00 น. ผู้โดยสารนับพัน นับหมื่น รีบเร่งเดินทางไปทำงาน

การแสดงผ่านไป 3 นาที ชายกลางคนชลอความเร็วลง หยุดฟังไม่กี่วินาที แล้วเร่งฝีเท้าเดินจากไป

อีก 1 นาทีต่อมา  นักดนตรีได้รับเงิน 1 ยูเอสดอลล่าร์แรก จากหญิงสาวคนหนึ่ง แต่หล่อนก็ไม่ได้หยุดฟัง เวลาผ่านไปหลายนาที   มีผู้โดยสารคนหนึ่ง หยุดดูอยู่ฝั่งตรงข้าม หลังจากเหลือบดูนาฬิกาข้อมือ แล้วก็เดินจากไป


สิ่งที่ทำให้ให้นักคนตรีคนนี้ ประทับใจ ก็คือ เด็กชาย อายุ 3 ขวบ หยุดฟังการแสดงอย่างสนใจ แต่มารดา ทั้งฉุดทั้งดึงให้ลูกชายเดินต่อไป แต่เด็กชาย เดินไปพลาง เหลียวหลัง หันมาดู จนเดินลับตาไป    

 

ตลอดเวลา การแสดง 45 นาที มีเพียง 7 คน ที่หยุดดูการแสดง เขาได้รับเงินจากการแสดง 32 ยูเอส ดอลล่าร์ เมื่อเขาจบการแสดง ไม่มีคนสนใจ ไม่มีใครปรบมือให้ ในจำนวนคนนับพันที่ผ่านไปมา มีเพียง 1 คน เท่านั้น ที่สนใจการแสดงของเขาจริงๆ

 



ไม่มีใคร รู้ว่า แท้จริงแล้ว เขาคือ Joshua Bell หนึ่งในนักดนตรีไวโอลินระดับโลก ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในปัจจุบัน หนึ่งของนันักนัดนตรี

ไม่มีไใคร

เขาเลือกเล่นเพลงที่จัดว่าเล่นยากที่สุดในโลก มาแสดงในวันนั้นที่สถานีรถไฟใต้ดิน

นอกจากนั้น ไวโอลิน ที่ใช้เล่นเป็นไวโอลินอิตาลีที่ผลิตในปี ค.ศ. 1713 มีมูลค่าสูงถึง

3 ล้าน 5 แสน ยูเอส ดอลล่าร์ (ประมาณ 117 ล้าน บาท)

ก่อนหน้า การแสดงที่สถานีรถไฟใต้ดิน 2 วัน เขาได้เข้าร่วมการแสดงดนตรี

ที่บอสตัน ถึงแม้บัตรจะราคาหลายร้อยเหรียญสหรัฐ แต่บัตรก็ขายจนหมด

นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง

   

การที่ Joshua Bell ไปเล่นไวโอลิน ที่สถานีรถไฟใต้ดิน นั้น
ทีมงานหนังสือพิมพ์วอชิงตันออนไลน์  จัดทำขึ้น วัตถุประสงค์เพื่อ ทดสอบพฤติกรรมของคนในการรับรู้...รสนิยม และปฎิกิริยา

 

  

 

เพื่อต้องการคำตอบที่ว่า ขณะที่คนเราอยู่ในที่สาธารณะ อยู่ในเวลาที่รีบเร่ง

คนเราจะยังสามารถรับรู้ความสุนทรีย์รอบข้างได้หรือไม่ เราสามารถหยุดเพื่อรับรู้ความสวยงามเหล่านี้ได้หรือไม่   เราสามารถค้นพบอัจฉริยะในสภาพแวดล้อมที่รีบเร่งหรือไม่



อาจจะมีบทสรุปคือ หากคนเราคิดว่าไม่มีเวลาที่จะหยุดลงซักครู่ เพื่อฟังดนตรีที่

บรรเลงโดยนักดนตรีที่มีความสามารถ เล่นเพลงที่แต่งอย่างสละสลวย

ไม่รู้ว่า ยังมีคนอีกมากมายเท่าไหร่   ที่พลาดสิ่งดีๆ รอบตัวไปอย่างน่าเสียดาย



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น